Մի շարք ուսումնասիրությունների ընթացքում Վիվիան Զայասը և Յուիչի Շոդան պարզել են, որ մարդիկ պարզապես չեն սիրում կամ ատում կարևոր ուրիշներին: Նրանք սիրում և ատում են նրանց, և դա նորմալ է: Անխուսափելի դժվար ժամանակները հաղթահարելու բանալին, ինչպես ցույց է տալիս իմ սեփական հետազոտությունը, երբեք չդադարել փորձել հասկանալ, թե որտեղից է գալիս ձեր զուգընկերը:
Կարո՞ղ ես միաժամանակ սիրել և արհամարհել մեկին:
Երբ մենք զգում ենք և՛ սեր, և՛ ատելություն, մենք կարող ենք մեզ համարել էմոցիոնալ երկիմաստ: Սա չի նշանակում, որ մենք նախ ատելություն ենք զգում, հետո սեր, կամ հակառակը։ Զգացմունքային երկիմաստությունը նշանակում է, որ այս երկու հույզերը՝ սերը և ատելությունը, չեն փոխարինում միմյանց, այլ գոյակցում են միասին՝ առանց մեկը մյուսին փոխարինելու:
Ինչու եմ ես ատում նրան, ում ամենաշատն եմ սիրում:
Մենք սիրում ենք, որ մեզ սիրում են, քանի որ դա ստիպում է մեզ ավելի լավ զգալ ինքներս մեզ: Սա նշանակում է, որ մենք ատում ենք մարդկանց, քանի որ նրանք ինչ-որ կերպ վնասում են մեր էգոներին: Նրանք, հնարավոր է, սրսկում են մեզ և նսեմացնում մեզ: Նրանք կարող են անհարգալից վերաբերմունք դրսևորել մեր նկատմամբ կամ պարզապես օգտագործել և օգուտ քաղել մեզանից՝ նսեմացնելով մեզ այդ գործընթացում:
Սերը կարո՞ղ է վերածվել ատելության:
Երբ մեր սիրելին վիրավորում է մեզ էմոցիոնալ, սերը կարող է ներթափանցել ատելությամբ: Դա տեղի է ունենում ավելի հաճախ, երբ մարդը մեզ մոտ է։ Գործողությունների մի տեսակ կարող է առաջացնել ատելություն, երբ դա կատարվում է մեզ մոտ գտնվող անձի կողմից, մինչդեռ նույն տեսակի գործողությունը կարող է առաջացնել միայն զայրույթ կամ զայրույթ, երբ անձը չիմոտ մեզ։
Ի՞նչն է առաջացնում սիրո/ատելության հարաբերություններ:
Սիրո-ատելության փոխհարաբերությունները կարող են զարգանալ երբ մարդիկ լիովին կորցրել են մտերմությունը սիրային հարաբերություններում, բայց դեռևս պահպանում են որոշակի կիրք, կամ գուցե որոշակի հավատարմություն միմյանց նկատմամբ, նախքան ատել-սեր հարաբերությունների վերածվելը, որը կհանգեցնի ամուսնալուծության:
