Onomatopoeia-ն մտավ անգլերեն՝ ուշ լատիներենի միջոցով և, ի վերջո, սկիզբ է առնում հունարեն onoma, որը նշանակում է «անուն» և poiein, որը նշանակում է «պատրաստել»: (Օնոման կարելի է գտնել այնպիսի տերմիններով, ինչպիսին օնոմաստիկա է, որը վերաբերում է հատուկ անունների և դրանց ծագման ուսումնասիրությանը, մինչդեռ poiein-ը մեզ տվել է այնպիսի բառեր, ինչպիսիք են բանաստեղծությունը և բանաստեղծը:)
Ո՞վ է հորինել օնոմատոպեիան:
Օնոմատոպոետիկ բառերը հնչում են այնպես, ինչպես նրանք նկարագրում են. օրինակ՝ «փոփ» և «կրեկ»: Օնոմատոպեիայի ծագումը կարելի է գտնել հին հույների -ում: Onomatopoeia բառը գալիս է հունարենից:
Որտե՞ղ է հայտնաբերվել օնոմատոպեան:
Onomatopoeia-ն խոսքի ձև է, որտեղ բառերն առաջացնում են այն առարկայի իրական ձայնը, որին վերաբերում կամ նկարագրում են: Հրավառության պայթած «բումը», ժամացույցի «թիկ-տակը» և դռան զանգի «դինգ դոնգը» բոլորը օնոմատոպեիայի օրինակներ են:
Ինչի՞ վրա է հիմնված օնոմատոպեիան:
Onomatopoeia (նաև՝ onomatopeia ամերիկյան անգլերենում), բառի ստեղծման գործընթացն է, որը հնչյունականորեն ընդօրինակում է, հիշեցնում կամ առաջարկում է այն ձայնը, որը նկարագրում է: Նման բառն ինքնին կոչվում է նաև օնոմատոպեա։ Ընդհանուր օնոմատոպեները ներառում են կենդանիների ձայներ, ինչպիսիք են օինկը, մյաոը (կամ miaow), մռնչյունը և ծլվլոցը:
Պետք է արդյոք օնոմատոպեիան իրական բառ լինի:
Չնայած իր բարդ տեսքին և ձայնին, օնոմատոպեիան իրականում ունի պարզ գործառույթ անգլերեն լեզվով: Դա էսահմանվում է որպես «բառի ձևավորում՝ որպես կուկու, մյաո, հնչյուն կամ բում՝ ձայնի նմանակմամբ, որը հնչում է կամ կապված դրա ռեֆերենտի հետ»: Պարզ ասած, դա բառ է, որը հնչում է այնպես, ինչպես դա նշանակում է:
