|tar -px բայց մեկ հրամանով (և հետևաբար միկրոսկոպիկորեն ավելի արագ): Այն նման է cp-pdr-ին, թեև և՛ cpio-ն, և՛ (հատկապես) tar-ն ավելի հարմարեցվածություն ունեն: Հաշվի առեք նաև rsync -a-ն, որը մարդիկ հաճախ մոռանում են, քանի որ այն ավելի սովորաբար օգտագործվում է ցանցային կապով:
Ո՞րն է տարբերությունը cpio-ի և tar-ի միջև:
Բայց հիմնական տարբերությունն այն է. tar-ն ի վիճակի է ինքնուրույն որոնել դիրեկտորիաները և վերցնում է ֆայլերի կամ գրացուցակների ցանկը, որոնք պետք է պահուստավորվեն հրամանի տողի արգումենտներից: cpio-ն արխիվացնում է միայն այն ֆայլերը կամ գրացուցակները, որոնց մասին ասվել է, բայց ինքնուրույն չի որոնում ենթագրքերները ռեկուրսիվ կերպով:
Արդյո՞ք rsync-ն ավելի արագ է, քան tar:
Թարմացում. Ես հենց նոր կատարեցի մի քանի փորձ՝ տեղափոխելով 10,000 փոքր ֆայլ (ընդհանուր չափը=50 ՄԲ), և tar+rsync+untar-ը հետևողականորեն ավելի արագ էր, քան ուղղակիորեն գործարկելը rsync (երկուսն էլ առանց սեղմման):
Արդյո՞ք cpio սեղմված է:
cpio-ն ի սկզբանե նախագծված էր պահուստային ֆայլերի արխիվները ժապավենային սարքի վրա հաջորդական, հարակից ձևով պահելու համար: Այն չի սեղմում որևէ բովանդակություն, սակայն ստացված արխիվները հաճախ սեղմվում են gzip-ի կամ այլ արտաքին կոմպրեսորների միջոցով:
Ինչպե՞ս կարող եմ unzip cpio ֆայլը Linux-ում:
cpio հրաման Linux-ում օրինակներով
- Պատճենման ռեժիմ. Պատճենեք անունների ցանկում նշված ֆայլերը արխիվում: Շարահյուսություն՝ cpio -o արխիվ։
- Պատճենման ռեժիմ. հանեք ֆայլերը արխիվից: Շարահյուսություն՝ cpio -i < արխիվ։
- Copy-passՌեժիմ. Պատճենեք անունների ցանկում նշված ֆայլերը նպատակակետի գրացուցակում: Շարահյուսություն՝
