Հին հունական փիլիսոփայությունը առաջացել է մ.թ.ա. 6-րդ դարում՝ նշանավորելով հունական մութ դարերի վերջը: Հունական փիլիսոփայությունը շարունակվեց ողջ հելլենիստական ժամանակաշրջանում և այն ժամանակաշրջանում, երբ Հունաստանը և հույներով բնակեցված հողերի մեծ մասը Հռոմեական կայսրության մաս էին կազմում։ Փիլիսոփայությունը օգտագործվում էր աշխարհը բանականության միջոցով իմաստավորելու համար:
Հույն փիլիսոփաները հավատո՞ւմ էին կրոնին:
Կան բազմաթիվ տարբեր հույն փիլիսոփաներ, և նրանք բոլորն էլ տարբեր պատկերացումներ և վերաբերմունք ունեին աստվածների նկատմամբ: Պլատոնին լավ են դիմում մյուս պատասխաններում. նա հաճախ խոսում էր «Աստծո» մասին և հավատում էր հոգիներին, բայց պարտադիր չէ, որ աստվածների մասին առասպելներին::
Ինչի՞ն էին հավատում հույն փիլիսոփաները:
Նախասոկրատյան փիլիսոփաները հիմնականում հետազոտել են բնական երևույթները: Նրանք կարծում էին, որ մարդիկ առաջացել են մեկ նյութից, որը կարող է լինել ջուրը, օդը կամ «ապեյրոն» կոչվող անսահմանափակ նյութը։ Այս խմբից հայտնի փիլիսոփաներից մեկը Պյութագորասն էր՝ մաթեմատիկոսը, ով ստեղծեց Պյութագորասի թեորեմը:
Հունական դիցաբանությունը կրոն էր:
Հակիրճ պատասխանը դասական հունական կրոնն է, որը մենք ճանաչում ենք որպես հունական դիցաբանությունը, ավարտվեց 9-րդ դարում Հունաստանի Մանի թերակղզու տարածքում, երբ վերջին հեթանոսները դարձի եկան:
Ո՞րն է եղել հույն փիլիսոփաների կրոնը:
Իրականում փիլիսոփայություն բառը հունական ծագում ունի, որը համատեղում է philia կամ «սիրել» բառերը sophia-ի կամ «իմաստության» հետ: հունարեն ևՀռոմեական կրոնը պոլիթեիստական էր; Հին հույները և հռոմեացիները պաշտում էին բազմաթիվ աստվածների և աստվածուհիների: Երկու խմբերի հավատացյալ անդամները հավատում էին, որ կան աստվածներ, որոնք ազդել են բոլոր բնական երևույթների վրա:
