Ի՞նչ է ankylosis: Ո՞ր տեսակի ոսկրացումն է ավարտված, երբ էպիֆիզային թիթեղները ամբողջությամբ փակ են: Ինչպե՞ս եք համեմատում էնդոխոնդրալ ոսկրերի աճը և ոսկրերի ապպոզիցիոն աճը: Էնդոխոնդրալ ոսկրային աճը ոսկորը կուտակում է էպիֆիզային ափսեի մոտ, ինչը թույլ է տալիս ոսկորին ավելի երկար աճել:
Ի՞նչ է տեղի ունենում էպիֆիզային թիթեղների փակվելուց հետո:
Ոսկորին ավելացնում են երկարություն և լայնություն։ Երբ երեխաները մեծանում են, աճի թիթեղները կարծրանում են և դառնում ամուր ոսկոր: Աճման թիթեղը, որն ամբողջությամբ կարծրացել է և դարձել ամուր ոսկոր, փակ աճի թիթեղ է: Աճի թիթեղը փակվելուց հետո ոսկորներն այլևս չեն աճում:
Ի՞նչ է տեղի ունենում, երբ էպիֆիզային թիթեղը ոսկրացած է:
Էպիֆիզային թիթեղը երկար ոսկորների աճի տարածքն է: Սա հիալինային աճառի շերտ է, որտեղ ոսկրացում տեղի է ունենում չհասունացած ոսկորներում: Էպիֆիզային ափսեի էպիֆիզային կողմում ձևավորվում է աճառ: Դիաֆիզային կողմում աճառը ոսկրացած է, և դիաֆիզը երկարում է:
Ինչ է կոչվում էպիֆիզային թիթեղը, երբ այն փակվում է:
Այս փոխարինումը հայտնի է որպես էպիֆիզային փակում կամ աճի թիթեղների միաձուլում: Ամբողջական միաձուլումը տեղի է ունենում միջինում 15-ից 20 տարեկան աղջիկների համար (առավել տարածվածը՝ 15-18 տարեկան աղջիկների համար) և 17-ից 24 տարեկանում տղաների համար (առավել տարածվածը՝ 18-22 տարեկան տղաների համար):
Ոսկրացման ո՞ր փուլում է առկա էպիֆիզային թիթեղը:
ոսկրերի նախածննդյան զարգացման վերջին փուլում էպիֆիզների կենտրոնները սկսում են կալցիֆիկացվել: Երկրորդային ոսկրացման կենտրոնները ձևավորվում են էպիֆիզներում, երբ արյան անոթները և օստեոբլաստները ներթափանցում են այս տարածքները և հիալինային աճառը վերածում սպունգանման ոսկորի:
