Էդվարդ Մունկը՝, ով երբեք չի ամուսնացել, իր նկարներն անվանել է իր զավակները և ատել է բաժանվել նրանցից: Իր կյանքի վերջին 27 տարիների ընթացքում միայնակ ապրելով Օսլոյի սահմաններից դուրս գտնվող իր կալվածքում՝ գնալով ավելի հարգված և ավելի ու ավելի մեկուսացված, նա իրեն շրջապատեց աշխատանքով, որը թվագրվում էր իր երկար կարիերայի սկզբից:
Էդվարդ Մունկը երբևէ ամուսնացե՞լ է:
Միակ վստահությունն այն էր, որ Մունկը պետք է ամբողջ կյանքում նկարեր և աշխատեր առանց մատի ծայրամասի միացման: Լարսենի և Մունկի 1899 թվականի լուսանկարը կարող է նմանվել ամուսնական զույգի դիմանկարի, բայց Մունկը երբեք չի ամուսնացել: Տուլլա Լարսեն և Էդվարդ Մունկ։
Ինչի՞ց էր տառապում Մունկը:
Մունկը գրել է, որ «հիվանդությունը, խելագարությունը և մահը սև հրեշտակներն էին, որոնք պահպանում էին իմ օրորոցը», և նրա մոտ նույնիսկ ախտորոշվեց նևրասթենիա, կլինիկական վիճակ, որը կապված է հիստերիա և հիպոքոնդրիա. Նրա ստեղծագործությանը բնորոշ են գործիչները, որոնց հուսահատության և տագնապի զգացումն ակնհայտ է։
Ի՞նչ պատահեց Էդվարդ Մունկի ընտանիքին:
Նրա մայրը մահացել է, երբ նա հինգ տարեկան էր, նրա ավագ քույրը, երբ նա 14 տարեկան էր, երկուսն էլ տուբերկուլյոզից; Մունկը ի վերջո ֆիքսեց վերջին իրադարձությունը իր առաջին գլուխգործոցում՝ «Հիվանդ երեխան» (1885–86): Մունկի հայրն ու եղբայրը նույնպես մահացան, երբ նա դեռ երիտասարդ էր, և մեկ այլ քույր հիվանդացավ հոգեկան հիվանդությամբ:
Ինչպիսի՞ն էր Մունկի հարաբերությունները հոր հետ:
Նրա հայրը՝ Քրիստիան Մունկը, հայտնի պատմաբան Պ. Ա. Մունկ - խորապես կրոնական զինվորական բժիշկ էր, որը համեստ եկամուտ էր ստանում: Նրա կինը, ով իրենից 20 տարով փոքր էր, մահացավ տուբերկուլյոզից, երբ Էդվարդն ընդամենը հինգ տարեկան էր, իսկ Էդվարդի ավագ քույրը՝ Սոֆին, մահացավ հիվանդությունից 15 տարեկանում։։
