Հին անգլերենի խուլ «լսողության զգացողություն չունի», նաև «դատարկ, անպտուղ», նախագերմաներենից daubaz (աղբյուրը նաև հին սաքսոնական դոֆ, հին սկանդինավյան դաուֆր, հին ֆրիզերեն դաֆ, հոլանդական doof «խուլ, «գերմանական taub, գոթական daufs «խուլ, անզգամ»), PIE dheubh--ից, որն օգտագործվել է «շփոթմունք, շփոթություն, գլխապտույտ» նշանակող բառեր կազմելու համար…
Արդյո՞ք խուլը քաղաքականապես ճիշտ եզրույթ է:
«Խուլ» և «խուլ»
Մենք օգտագործում ենք փոքրատառ խուլ, երբ վերաբերում է լսողական վիճակին չլսելուն, և մեծատառը՝ Խուլը, երբ վերաբերում է խուլերի որոշակի խումբ, որը կիսում է լեզուն՝ ամերիկյան ժեստերի լեզու (ASL) և մշակույթ:
Ե՞րբ է առաջին անգամ օգտագործվել խուլ տերմինը:
գ. 44 մ.թ.ա.. Քվինտուս Պեդիուսը գրանցված պատմության ամենավաղ խուլ մարդն է, որը հայտնի է անունով: 96–135 մ.թ.: Սուրբ Օվիդիոսը լսողական հիվանդությունը բուժելու հովանավոր սուրբն է: 131. Պերգամոնից հույն բժիշկ Գալենը գրել է «Խոսքն ու լսողությունը ուղեղում նույն աղբյուրն ունեն…»
Դաֆ է, թե խուլ:
Որպես ածականներ, տարբերությունը def-ի և deaf -ի միջև այն է, որ def-ը (մեզ|ժարգոն) շատ լավն է (կարճ «որոշ» կամ «միանշանակ») մինչդեռ խուլերը պատկանում են կամ առնչվում են ժեստերի լեզուների խուլ օգտագործողներին շրջապատող մշակույթին:
Ինչու եք ասում D խուլ?
«Փոքրատառ խուլ» բառը պարզապես վերաբերում է լսողության կորստի ֆիզիկական վիճակին: Մարդիկ, ովքերՓոքրատառ «d»-ով նույնականացնել որպես խուլ, միշտ չէ, որ ամուր կապ ունեն Խուլերի համայնքի հետ և միշտ չէ, որ օգտագործում են ժեստերի լեզուն: Նրանք կարող են նախընտրել խոսել խոսքի հետ:
