Բյուրեղային հեղուկները գործում են ընդլայնելու ներանոթային ծավալը՝ առանց խախտելու իոնների կոնցենտրացիան կամ առաջացնելով հեղուկի զգալի տեղաշարժեր ներբջջային, ներանոթային և միջքաղաքային տարածությունների միջև: Հիպերտոնիկ լուծույթները, ինչպիսիք են 3% աղի լուծույթները, պարունակում են լուծված նյութերի ավելի բարձր կոնցենտրացիաներ, քան մարդու շիճուկում հայտնաբերվածները:
Ինչպե՞ս են գործում բյուրեղային և կոլոիդները:
Բյուրեղային հեղուկները, ինչպիսիք են նորմալ ֆիզիոլոգիական լուծույթը, սովորաբար ունեն հավասարակշռված էլեկտրոլիտային կազմ և ընդլայնում են ընդհանուր արտաբջջային ծավալը: Կոլոիդային լուծույթները (ընդհանուր բաժանված սինթետիկ հեղուկների, ինչպիսիք են հեթոստարը և բնական, օրինակ՝ ալբումինը) գործադրում են բարձր օնկոզային ճնշում և այդպիսով ընդլայնում են ծավալը օնկոտիկ ձգման միջոցով:
Ինչպե՞ս են բյուրեղային բջիջները գործում մարմնում:
Բյուրեղային լուծույթները իզոտոնիկ պլազմայի ծավալային ընդլայնիչներ են, որոնք պարունակում են էլեկտրոլիտներ: Նրանք կարող են մեծացնել շրջանառության ծավալը՝ չփոխելով քիմիական հավասարակշռությունը անոթային տարածություններում: Դա պայմանավորված է նրանց իզոտոնիկ հատկություններով, այսինքն՝ դրանց բաղադրիչները մոտ են մարմնում շրջանառվող արյան բաղադրիչներին։
Ի՞նչ են բյուրեղաոիդները:
Կրիստալոիդը կարող է վերաբերել՝ Նյութին, որը լուծարվելիս կազմում է իսկական լուծույթ և կարող է անցնել կիսաթափանցիկ թաղանթով: Դիալիզի ընթացքում դրանք առանձնանում են կոլոիդներից։
Ի՞նչ են բյուրեղային լուծույթները:
Բյուրեղային լուծույթները, որոնք պարունակում են ջրում լուծվող էլեկտրոլիտներ, ներառյալ նատրիում և քլորիդ, չունեն սպիտակուցներև չլուծվող մոլեկուլներ: Դրանք դասակարգվում են ըստ տոնուսի, այնպես որ իզոտոնիկ բյուրեղային բյուրեղները պարունակում են նույն քանակությամբ էլեկտրոլիտներ, ինչ պլազման:
