Էյնշտեյնը շուտով հարվածեց ճիշտ ձևակերպմանը, բայց երկու տասնամյակ անց նա մերժեց գրավիտացիոն ալիքների ֆիզիկական իրականությունը, և նա մնաց թերահավատորեն դրանց նկատմամբ իր ողջ կյանքի ընթացքում: … Գրավիտացիոն ալիքներն առաջանում են կատաղի իրադարձություններից, ինչպիսիք են սև խոռոչների կամ նեյտրոնային աստղերի բախումը:
Ի՞նչ ասաց Էյնշտեյնը գրավիտացիոն ալիքների մասին:
1916 թվականին Ալբերտ Էյնշտեյնը առաջարկեց, որ գրավիտացիոն ալիքները կարող են լինել իր հարաբերականության ընդհանուր տեսության բնական արդյունքը, որն ասում է, որ շատ զանգվածային օբյեկտները աղավաղում են ժամանակի և տարածության հյուսվածքը- ազդեցություն, որը մենք ընկալում ենք որպես գրավիտացիա։
Ճի՞շտ էին Էյնշտեյնի կանխատեսումները գրավիտացիոն ալիքների մասին:
Նույնը վերաբերում է տիեզերական երևույթին, որը հայտնի է որպես գրավիտացիոն ալիքներ: 1915 թվականին էր, երբ Ալբերտ Էյնշտեյնը առաջին անգամ կանխագուշակեց, որ տիեզերական ժամանակի գործվածքն ինքնին կարող է ալիքվել բավականաչափ հզոր ուժով, բայց միայն 2015 թվականին առաջին ալիքները նկատվեցին:
Ո՞վ ասաց, որ մենք երբեք չենք հայտնաբերի գրավիտացիոն ալիքներ:
Սա Ալբերտ Էյնշտեյնիխոսքերն են։ 20 տարի նա երկիմաստ էր խոսում գրավիտացիոն ալիքների մասին՝ վստահ չլինելով, թե արդյոք տարածության և ժամանակի կառուցվածքում այս ալիքները կանխատեսված էին կամ բացառված 1915 թվականի իր հեղափոխական հարաբերականության ընդհանուր տեսության կողմից։
Էյնշտեյնը հավատու՞մ էր գրավիտացիային:
Էյնշտեյնն արեց: Նա տեսություն դրեց, որ զանգվածը կարող է առաջացնել շատ տարածություն:Այն կարող է աղավաղել, թեքել, հրել կամ քաշել: Ձգողության ուժը տարածության մեջ զանգվածի գոյության բնական արդյունքն էր (Էյնշտեյնը 1905թ. հարաբերականության հատուկ տեսության միջոցով ավելացրեց ժամանակը որպես չորրորդ հարթություն տարածության մեջ՝ արդյունքն անվանելով տարածություն-ժամանակ::
